هوش مصنوعی به تهدیدهای سایبری پایان می دهد
راهنمای مطالعه:
هوش مصنوعی به تهدیدهای سایبری پایان می دهد
هوش مصنوعی به عنوان یکی از جدیدترین دستاوردهای دنیای فناوری می تواند در نقش محافظ جدی تهدیدهای سایبری عمل کند.
امنیت سایبری در سال های گذشته دستخوش تغییرات زیادی بوده است. در دهه ی 1990، استفاده از دیواره های آتش و محدود کردن ارتباطات به عنوان راهکارهای امنیت سایبری استفاده می شدند.
با گسترش اینترنت و ظهور مفاهیم جدیدی مانند ایمیل و وب سایت ، ارتباطات گسترده تر شد و دیواره های آتش معنای اصلی خود را از دست دادند. در این زمان بود که نرم افزارهای آنتی ویروس به سرعت گسترش پیدا کردند. دوران آنتی ویروس هنوز هم دوران اصلی امنیت سایبری تلقی می شود. آنتی ویروس ها با تشخیص تهدیدات، یک نشانه یا Signature برای آن ها ایجاد می کنند و با ارسال این نشانه به کامپیوترهایی که نرم افزار آنتی ویروس را به صورت نصب شده دارند، آن ها را از خطر مورد نظر آگاه می کنند و جلوی گسترش آن را می گیرند.
مدل امنیت سایبری از زمان ظهور آنتی ویروس تغییری آن چنانی نکرده است. اما با پیشرفت تهدیدات سایبری، این مدل ناچار به تغییر جدی است. اکثر مجرمان اینترنتی تنها با یک بار استفاده از بدافزار خود، اطلاعات مورد نظر را جمع آوری می کنند. بنا بر این مدل نشانه گذاری در مقابله با این تهدیدات نمی تواند آن چنان مفید باشد. از طرفی سرعت پیدایش و رشد تهدیدات و بدافزارهای جدید نیز به صورت تصاعدی افزایش می یابد و آنتی ویروس ها دیگر نمی توانند مانند گذشته با آن ها رقابت کنند.
با گسترش یادگیری عمیق و هوش مصنوعی، توسعه دهندگان هوش مصنوعی می توانند ماشین هایی را برنامه نویسی کنند که مانند انسان فکر می کنند؛ اما می توانند مقدار زیادی اطلاعات را در زمان کوتاه پردازش کنند. توسعه دهندگان هوش مصنوعی امیدوارند این پدیده ی جدید بتواند به خوبی با تهدیدات سایبری مقابله کند و به همان سرعت پیدایش، با آن ها مبارزه کند. روش های قبلی، پس از حمله ی اولیه ی بدافزار، آن را شناسایی و مقابله را شروع می کردند. در دوران جدید امید بر این است که پیش از شروع حمله توسط بدافزار، شناسایی صورت بگیرد و پیش گیری های لازم انجام شود.
با گسترش اینترنت و ظهور مفاهیم جدیدی مانند ایمیل و وب سایت ، ارتباطات گسترده تر شد و دیواره های آتش معنای اصلی خود را از دست دادند. در این زمان بود که نرم افزارهای آنتی ویروس به سرعت گسترش پیدا کردند. دوران آنتی ویروس هنوز هم دوران اصلی امنیت سایبری تلقی می شود. آنتی ویروس ها با تشخیص تهدیدات، یک نشانه یا Signature برای آن ها ایجاد می کنند و با ارسال این نشانه به کامپیوترهایی که نرم افزار آنتی ویروس را به صورت نصب شده دارند، آن ها را از خطر مورد نظر آگاه می کنند و جلوی گسترش آن را می گیرند.
مدل امنیت سایبری از زمان ظهور آنتی ویروس تغییری آن چنانی نکرده است. اما با پیشرفت تهدیدات سایبری، این مدل ناچار به تغییر جدی است. اکثر مجرمان اینترنتی تنها با یک بار استفاده از بدافزار خود، اطلاعات مورد نظر را جمع آوری می کنند. بنا بر این مدل نشانه گذاری در مقابله با این تهدیدات نمی تواند آن چنان مفید باشد. از طرفی سرعت پیدایش و رشد تهدیدات و بدافزارهای جدید نیز به صورت تصاعدی افزایش می یابد و آنتی ویروس ها دیگر نمی توانند مانند گذشته با آن ها رقابت کنند.
با گسترش یادگیری عمیق و هوش مصنوعی، توسعه دهندگان هوش مصنوعی می توانند ماشین هایی را برنامه نویسی کنند که مانند انسان فکر می کنند؛ اما می توانند مقدار زیادی اطلاعات را در زمان کوتاه پردازش کنند. توسعه دهندگان هوش مصنوعی امیدوارند این پدیده ی جدید بتواند به خوبی با تهدیدات سایبری مقابله کند و به همان سرعت پیدایش، با آن ها مبارزه کند. روش های قبلی، پس از حمله ی اولیه ی بدافزار، آن را شناسایی و مقابله را شروع می کردند. در دوران جدید امید بر این است که پیش از شروع حمله توسط بدافزار، شناسایی صورت بگیرد و پیش گیری های لازم انجام شود.
درباره این مطلب دیدگاهی بنویسید...
آدرس پست الکترونیک شما منتشر نخواهد شد.